1402/10/08 11:47 PM - 3 ماه قبل
والد بودن امری خسته کننده است. از روزهای اولیه که باید ساعت های شبانه زیادی را بیدار بمانید و نوزاد گریان خود را آرام کنید گرفته تا دوران نوجوانی او که سرکشی هایش شروع می شوند. اما چطور والدین مختلف با این مسائل برخورد می کنند؟ ما اغلب فکر می کنیم که تنها خودمان سختی داریم، چون خیلی وقت است که به شیوه های مختلف حس تعلق به یک اجتماع را از دست داده ایم.
اما حقیقت این است که تنها شما در زندگی خود چالش و سختی ندارید. بلکه سختی هایی که متحمل می شوید، چیزی است که بسیاری از والدین درک خواهند کرد، به خصوص اگر تیپ اینیاگرام مشابهی با شما داشته باشند.
در این مقاله قصد داریم بررسی کنیم که هر تیپ اینیاگرام با چه چالش های بی همتایی روبرو است و چرا والدین امروزی بر اساس تیپ شخصیتی خود اینقدر احساس خستگی می کنند. امیدواریم کمک کنیم که متوجه شوید فقط شما دوران سختی را پشت سر نمی گذارید و چطور می توانید از این دوران عبور کنید. پس همراهمان بمانید.
اما قبل از شروع اگر هنوز از تیپ شخصیتی خود مطلع نیستید، می توانید در تست اینیاگرام تست و تایپ شرکت کنید و گزارش کامل آن را نیز دریافت کنید.
افراد با تیپ یک اینیاگرام دائما در تلاش برای کامل بودن هستند و نه تنها خودشان با این هدف زندگی می کنند، بلکه برای فرزندانشان نیز چنین خواسته ای دارند. خود انضباطی و نظم قانون زندگی این افراد است و هرچیزی که از سطح انتظارها پایینتر باشد، مانند سیلی بر صورت است.
قوانین خاص تیپ یکی ها برای والد بودن را باید ادامه نقش آن ها در کودکی بدانیم. این افراد در دوران کودکی خود اغلب احساس می کردند که باید سریعتر از هم سن و سال های خود بزرگ شوند. شتاب برای بزرگ شدن و مسئولیتی که این افراد در اوایل زندگی خود حس می کردند، ظاهرا روی رویکرد آن ها برای والد بودن اثر گذاشته است.
آن ها به شیوه های مختلف همیشه احساس کرده اند که باید این بار عظیم مسئولیت را به دوش بکشند و گاهی ممکن است از این موضوع احساس خشم کنند. اما به مقوله شکست می رسیم. هضم شکست برای همگان سخت است اما برای تیپ یکی ها بیشتر. ترس اصلی این افراد در زندگی این است که بد یا ناپسند باشند و همیشه می خواهند خوب یا درستکار به نظر برسند.
شکست از نظر والدین با تیپ یکی اینیاگرام فقط جلوی موفقیت را نمی گیرد، بلکه مانند اتفاق نابودکننده ای است که روی هویتشان اثر می گذارد. این افراد شکست را مانند مدرک وحشتناکی برای نقص های خود، چه به عنوان یک والد و چه یک فرد می دانند.
والدین با تیپ یک زمانی که با شکست روبرو می شوند، ممکن است دائما خود را مورد نکوهش و انتقاد قرار دارند و به موضوعی که رخ داده است به چشم یک عیب شخصی بنگرند تا یک اتفاق مجزا. نیاز به اصلاح کردن اشتباهات در ذهن این افراد همیشه وجود دارد و سطح استرس آن ها را تا حد قابل توجهی افزایش می دهد. تلاش بی وقفه این افراد برای کامل بودن حس منعطف نبودن به آن ها می دهد و احساس می کنند در فضای استانداردهای بالا و غیرممکنی که برای خود مشخص کرده اند، گیر کرده اند.
این شرایط در حادترین حالت خود ممکن است چرخه خسته کننده و آشفته کننده ای به وجود آورد که والد با تیپ یک دائما در آن گیر می کند و از هر نوع انحراف از مسیر به اصطلاح «درست» می ترسد. خودانتقادی و خودممیزی بی وقفه این افراد نه تنها آن ها را ضعیف می کند، بلکه توانایی شان برای لذت بردن از لحظات شیرین والد بودن را از بین می برد.
به خودتان یادآوری کنید که اشکالی ندارد اگر چیزی کامل نیست. هیچ والد یا انسانی کامل نیست. زیبایی زندگی در کامل نبودن آن است و فرزندان شما بیشتر از آنکه از یک سبک زندگی کامل یاد بگیرند، از نحوه مدیریت اشتباهایتان درس خواهند گرفت.
به جای آنکه سعی کنید فرزندانتان را در قالب کامل بودن فرو ببرید، آن ها را همانطور که هستند بپذیرید. هر کودک بی همتا است و به دفعات در زندگی خود با شکست ها روبرو خواهد شد. آن ها به این شکل در زندگی درس خواهند گرفت و بالغ می شوند. اگر آن ها بدانند که حمایت و عشق بدون قید و شرط شما را در مسیر زندگی خود دارند، به شکلی به مراتب سالم تر یاد می گیرند و بالغ می شوند.
اجازه ندهید جزئیات و چیزهای کوچک اذیتتان کنند. همه چیز آنطور که برنامه ریزی شده است پیش نخواهد رفت و اشکالی هم ندارد. به جای آن که تمرکز خود را روی مسائل کوچک بگذارید، به تصویر بزرگ ماجرا و چیزهایی که واقعا اهمیت دارند توجه کنید، یعنی عشقی که به همدیگر دارید.
فرزند خود را تشویق کنید که چیزهای جدید را کشف کند و یاد بگیرد که شکست بخشی از مسیر زندگی است. به جای آنکه به شکست به عنوان مانعی بر سر راه موفقیت بنگرید، آن را فرصتی برای یادگیری بدانید. چنین تفکری نه تنها به رشد فرزندتان کمک خواهد کرد، بلکه همچنین کمک می کند کمتر انتقادکننده باشید.
به یاد داشته باشید که تنها و به همراه فرزند خود، خوش بگذرانید. ببینید چه چیزی شما را از نظر احساسی به وجد می آورد و باعث می شود احساس خوبی داشته باشید. ترجیحات خود را بررسی کنید و کارهایی انجام دهید که روحتان احساس سرزندگی کند.
حتما وقتی را برای اوقات فراغتتان اختصاص دهید. چنین کاری باعث خواهد شد از برنامه روزانه خود فاصله بگیرید، دوباره احساس انرژی کنید و استرستان کم شود. فوق العاده مهم است استراحت کردن و داشتن اوقات فراغت را بی خیال نشوید.
اگر احساس خشم یا عصبانیت می کنید، آن را سرکوب نکنید. بهتر است احساساتتان را به شیوه ای سالم ابراز کنید تا آن ها را در خود فرو دهید که بعدا منفجر خواهند شد و بیشتر آسیب می زنند.
به یاد داشته باشید که وظیفه شما نیست از کودکتان در برابر هر اشتباهی محافظت کنید. آن ها از طریق اشتباه کردن یاد می گیرند و رشد می کنند. به جای آنکه فرزندان خود را بابت اشتباه کردن سرزنش کنید، به آن ها یاد دهید که چطور دفعه بعد بهتر عمل کنند.
توصیه می کنیم مقاله بررسی تیپ های مختلف اینیاگرام در محیط کار را نیز مطالعه کنید.
والدین با تیپ دو اینیاگرام که به واسطه ذات مراقب و پرورش دهنده خود شناخته می شوند، اغلب در دنیای عاطفی بی پایان فرزندداری گم می شوند. آن ها جزو کسانی هستند که زمانی پای عواطف کسی در میان است، برایشان نه گفتن سخت است.
این افراد برای شرکت در تمام فعالیت های مدرسه داوطلب می شوند، به فرزندانشان برای انجام تکالیفشان کمک می کنند و آن ها را زمانی که دلشان شکسته است یا غم دارند، بیرون می برند و برایشان بستنی می خرند. تمام این چیزها ظاهرا مشکلی ندارد، درست است؟
اما چه اتفاقی می افتد زمانی که تیپ دویی هایی که به نیازهای دیگران توجه دارند، خودشان را فراموش می کنند؟ چه اتفاقی می افتد زمانی که نیازهای عاطفی سایرین هرگز تمام نمی شوند؟ فشاری که تیپ دویی ها به خود می آورند که کاملا دوست داشتی و غیرخودخواه باشند، باعث می شود احساس فروپاشی، خستگی و اندکی پوچی کنند.
والدین با تیپ 2 اینیاگرام زمانی که خسته باشند، احساس می کنند کسی آن ها را دوست ندارد و قدردانشان نیست، بنابراین دلخور می شوند. این افراد به شیوه ای به سایرین توجه می کنند که دوست دارند در دوران کودکی به آن ها توجه می شد. بنابراین زمانی که سایرین متوجه نمی شوند که تیپ دویی واقعا به چه چیزی نیاز دارد، او احساس خشم، دلخوری یا درد می کند.
در همان حین که کودک این افراد بزرگتر می شود و استقلال خود را اعلام می کند، آن ها احساس می کنند نادیده گرفته می شوند و رشد طبیعی و پیشرفت فرزند خود را نشانه طردشدن مستقیم می دانند. بنابراین در درونشان حس پوچی و فقدان شکل می گیرد که به استرس و در موارد حاد به افسردگی ختم می شود.
وقت آن است که به جای توجه به سایرین، به خودتان توجه کنید. عواطف، خواسته ها و نیازهای خود را درک کنید. شما نیز مهم هستید.
بسیار مهم است که به الگوهای رفتاری خود و مهربانی که در قبال آن انتظارهایی دارید، باشد. بخشیدن و دادن اشکالی ندارد اما به همان شکل مهم است که مطمئن شوید این کار به رنجش یا خستگی ختم نمی شود.
بیان خواسته هایتان عملی خودخواهانه نیست. شما کاملا حق دارید نیازها و خواسته هایتان را بیان کنید و این کار برای سلامتتان مهم است.
تحسین باید خالصانه باشد، نه بیش از حد. نتیجه تحسین بیش از حد انتظارهای غیرواقع گرایانه و خودانگاره ضعیف در کودکان است.
به فرزندتان اجازه دهید چالش ها و شکست ها را تجربه کند. او از طریق این تجربه ها است که تاب آوری و مهارت های حل مساله را یاد خواهد گرفت.
درک کنید که استقلال فرزندتان نشانه رشد او است نه طرد کردن شما. بسیار مهم است که بچه ها مستقل تربیت شوند و یاد بگیرند به شیوه خود با جهان اطراف ارتباط برقرار کنند.
وظیفه شما نیست که تمام مشکلات فرزندتان را رفع کنید. او باید یاد بگیرد که با مشکلات برخورد کرده و به تنهایی آن ها را رفع کند.
زمانی را به فعالیت هایی اختصاص دهید که دوست دارید. خواه یک سرگرمی، شرکت در یک کلاس باشد یا خواندن یک کتاب، کارهایی را انجام دهید که شادتان کند.
نوشتن خاطرات یا به طور کلی نوشتن، فضای امنی را برایتان فراهم می کند که در آن احساسات خود را بیان کنید. انجام این کار شبیه به یک فعالیت درمانی است که کمک می کند احساسات خود را بهتر درک کرده و مدیریت کنید.
گاهی فرزندان ممکن است فقط نیاز داشته باشد که حرف هایش را بشنوید. در برابر وسوسه نصیحت کردن مقاومت کنید و اجازه دهید به شیوه خودش با مسائل برخورد کند.
برای مدیریت بهتر این افراد در محیط کار، مقاله چطور از اینیاگرام در محیط کار برای توسعه و همکاری تیمی بیشتر استفاده کنید – قسمت اول را مطالعه کنید.
والدین با تیپ سه اینیاگرام استعداد خاصی در مدیریت کارآمد چندین وظیفه و مسئولیت دارند، در حالیکه ظاهرا کاملا پرانرژی و مثبت نگر هستند. این افراد اغلب به نحوی زندگی شغلی و فردی خود را پیش می برند که همیشه دوست دارند «بهترین» باشد.
آن ها والدینی هستند که حتما موفقیت های فرزندان خود را تایید می کنند و جشن می گیرند. اگر سارا کوچولو در 2 سالگی به پیانو زدن علاقه نشان می دهد، به احتمال زیاد هفته بعد اسمش در کلاس پیانو نوشته خواهد شد. گرچه توجه زیاد این شخصیت ها به موفق شدن فشار زیادی به خودشان و فرزندانشان وارد می کند.
والدین با تیپ سه اینیاگرام چه برای خود و چه فرزندانشان، با مفهوم شکست مشکل دارند. آن ها ممکن است غیرآگاهانه فرزندانشان را به سمت موفقیت سوق دهند و گاهی اینطور حس می شود که بابت موفقیت هایشان به آن ها عشق می ورزند، حتی زمانی که این چنین نیست.
این دسته از والدین می دانند زمانی که یک نفر را تنها هنگامی دوست دارند که نمره ممتاز یا صدآفرین می گیرد، او چه احساسی دارد. آن ها نمی خواهند فرزندانشان اینطور احساس کنند، بنابراین آگاهی از این موضوع که شاید اینطور عمل کرده باشند، برایشان آشفته کننده است.
با آنکه افراد با تیپ 3 در ظاهر ممکن است پرانرژی به نظر برسند، اما اغلب در درون شدیدا احساس خستگی و آشفتگی می کنند. آن ها باید بهترین والد، بهترین مشوق، بهترین پدر یا مادر خوشتیپ، بهترین درمانگر لحظه ای برای فرزندانشان باشند و درآمد عالی داشته باشند.
هرچیزی که است، مانند پله بعدی نردبان است که باید به آن برسند. چنین نیازی تمام نشدنی و خسته کننده است و آن ها واقعا چه چیزی می خواهند؟ این افراد اغلب واقعا نمی دانند چه می خواهند، چون به قدری سرشان برای موفق شدن شلوغ است که همیشه احساس می کنند موفقیت برایشان اجباری است.
زمانی که این شخصیت ها شکست را تجربه می کنند، دنیای آن ها فروپاشیده به نظر می رسد. این افراد در تلاش برای موفقیت و کامل بودن، ارزشمند بودن خود را در گروی موفقیت هایشان می دانند. بنابراین شکست مانند ضربه مستقیمی است که به ارزش فردی آن ها وارد می شود و باعث می شود که شایستگی خود برای دوست داشته شدن را زیر سوال ببرند.
احساس شکست ممکن است به قدری شدید باشد که باعث شود تسلیم شدن را در نظر بگیرند، نه فقط تسلیم شدن به اهدافشان، بلکه به همه چیز. به این علت که از نظرشان شکست فقط نشانه یک اشتباه یا مانعی بر سر موفقیت نیست، بلکه بنیاد وجودی آن ها را لرزان می کند. یعنی این باور که آن ها به دلیل موفق بودن ارزشمند هستند.
زمانی که این عقیده خدشه دار می شود، نتیجه آن آشفتگی احساسی عمیق، حس ناامیدی و بی معنا بودن و پوچی است.
خود واقعی تان را در آغوش بگیرید، مشکلات، نقاط ضعف و شکست هایتان را بدون قضاوت بپذیرید. کامل نبودن ایرادی ندارد. خود واقعی بودن بزرگترین محرکی است که این شخصیت ها را به سمت رشد سوق می دهد.
ارزش شما و فرزندتان را موفقیت ها یا تایید سایرین تعریف نمی کند. برای کسب رضایت باطنی تلاش کنید نه تایید اجتماعی.
یاد بگیرید که برای احساسات، عواطف و الهامات درونی خود اهمیت قائل شوید. آن ها مانند موفقیت های بیرونی مهم هستند.
درمانگر با راهنمایی های خود و ابزارهایی که در اختیار دارد، کمک می کند الهامات و اشتیاق های واقعی خود را درک کنید. تراپی در مسیر خوداکتشافی و توسعه فردی شما بسیار ارزشمند است.
نوشتن افکار، احساسات و خواسته هایتان تجربه رهایی بخشی است. این کار کمک می کند خودتان را بهتر درک کنید و احساسات خود را آشکارا متوجه شوید.
از خودتان بپرسید برای خودتان یا فرزندتان اهداف غیرواقع گرایانه ای در نظر گرفته اید یا خیر. به یاد داشته باشید که جاه طلبی ایرادی ندارد اما بهای آن نباید آرامش ذهنی و شادی باشد.
تمرین های ساده تنفس به کاهش استرس و اضطراب کمک می کنند. این تمرین ها به شما حس آرامش و ذهن آگاهی می بخشند و کمک می کنند احساسات خود را بهتر مدیریت کنید.
اجازه ندهید ترس از شکست جلوی شما یا فرزندتان را برای کشف فرصت های جدید بگیرد. شکست بخش مهمی از رشد و یادگیری است.
تمرکز خود را روی سخت کوشی و تلاش برای انجام یک فعالیت بگذارید نه نتیجه نهایی. این رویکرد تاب آوری شما را افزایش می دهد و فرزندانتان را تشویق می کند که زمان مواجه شدن با چالش ها استقامت کنند.
برای درک بهتر این افراد مقاله چطور با افراد بر اساس تیپ شخصیتی اینیاگرامشان همدردی کنید را نگاهی بیاندازید.
در قسمت دوم این مقاله تیپ های 4 تا 6 اینیاگرام را در این مورد بررسی خواهیم کرد و در قسمت سوم تیپ های 7 تا 9 را بررسی می کنیم. پس تا انتها همراهمان بمانید.
